Ե՞րբ կանցնի ՕՐՕ-ի մշուշը

Երբ սկսվում է սկանդալով, սկանդալային էլ ընթացք է ունենում՝ ՕՐՕ դաշինքի «Ժառանգության» թևը ասուլիս է տվել՝ Սեյրան Օհանյանի, Րաֆֆի Հովհաննիսյանի, Վարդան Օսկանյանի բացակայությամբ: Նրանք լռում են՝ վերքերն են լիզում, խոսում է Արմեն Մարտիրոսյանը: Ընտրություններից հետո մինչև այսօր ՕՐՕ-ն խոսում էր ընտրակեղծիքների մասին, այսօր Արմեն Մարտիրոսյանը գնահատական է տվել նոր խորհրդարանին: Մեղմ ասած՝ խիստ վիրավորված մարդու սուբյեկտիվ գնահատական: Երբ «Ժառանգությունը» պատրաստվում էր հինգերորդ գումարման խորհրդարանի թեկնածուների առաջադրմանը, և Րաֆֆի Հովհաննիսյանը անակնկալ որոշեց «Ազատ դեմոկրատների» հետ միավորվել ու կազմեց հենց այն ընտրացուցակը, որով նրանք մասնակցեցին ընտրություններին, Արմեն Մարտիրոսյանը չէր համարում, որ դա ինչ-որ մեկի նախագիծն է, թեպետ ներկուսակցական քննարկումներում ոչ մինչ այդ Ռուբիկ Հակոբյանի, ոչ էլ այդ պահին «Ազատ դեմոկրատների» հայտնությունը գրկաբաց չընդունվեց: Եղան հեռացողներ, ոչ միայն շարքային անդամներ:

Ո՞վ էր ճիշտը՝ այլևս հարց չէ՝ խմբակցությունը խորհրդարանում այնքան մասնատվեց, որ նույնիսկ մարդ չէր մնացել, որ ղեկավարեր: Այս ընտրությունների նախօրեին «Ժառանգությունը» գիշեր-ցերեկ ժողով էր անում, որ որոշեր՝ մասնակցո՞ւմ է ընտրություններին, թե՞ ոչ: Երբ վերջապես որոշեց մասնակցել, սկսվեցին բուն սկանդալները, որովհետև հիմա էլ պիտի որոշեին մենա՞կ է մասնակցում, թե՞ դաշինքով: Ինչո՞ւ նրանք, որ իրենց համարում են եվրոպական արժեքներ կրող, ընդմիշտ փակեցին դուռը «Ազատ դեմոկրատների» հետ, եթե նախորդ ընտրություններում նրանց հետ հասել էին հաջողության: Ինչո՞ւ չստացվեցին բանակցությունները «Ելքի» հետ, որ դեռ անուն էլ չուներ, ինչո՞ւ գնացին ու ապագա «Ելքից» պահանջեցին ցուցակի առաջին տեղը այն պահին, երբ դաշինքում այդ հարցը չէր էլ քննարկվել: Ակնհայտ էր, որ «Ժառանգությունը» որոնում է մեկին, ով ուներ փող, բայց հրապարակավ ուզում է գաղափարական ներկայանալ: Գագիկ Ծառուկյանը նրանց մերժեց: Մնում էր Սամվել Բաբայանը, որ շրջում էր գրասենյակից գրասենյակ ու փող էր առաջարկում՝ քաղաքական բրենդի դիմաց: Եվ՝ վերջապես, ինչո՞ւ «Ժառանգությունը» մնաց դաշինքում, երբ հեռացան ՀԴԿ-ն ու «Երրորդ հանրապետությունը»: Ո՞Ւմ նախագիծն էր, որ հենց այդ ուժերը ու այդ կազմով պիտի մասնակցեն ընտրություններին: Համենայն դեպս, առաջին անգամ խորհրդարանում «Ժառանգությունը» հայտնվեց, երբ նախագահը Ռոբերտ Քոչարյանն էր: Բնական է, որ ոչ ԱԴ-ն, ոչ «Ելքը» չէին բավարարի պահանջները մի կուսակցության, որի թիկունքում երկրորդ նախագահն է: ՈՒ պետք չէ հիմա ինչ-որ գաղափարներ ծածանել, խոսել ազնվությունից ու արդարությունից: Միանշանակ է, որ եթե ՕՐՕ-ն հաղթահարեր 7 %-ը, այսօր չէր բնորոշի, թե ում նախագիծն են խորհրդարան մտած կուսակցությունները: Նման հարց չէր ծագի: Հակառակը՝ ինչպես հայտարարել էր՝ շարունակելու էր փորձերը դաշնակից ունենալ Գագիկ Ծառուկյանին, որին հիմա հայտարարում է ընդդիմություն այն պարագայում, երբ Գագիկ Ծառուկյանը դա չի անում:

Սխալ է Արմեն Մարտիրոսյանը, բայց մեղավոր չէ, նա հետևանքն է այն քաղաքական իրականության ու մտածողության, որ քաղաքական դաշտում միշտ եղել են, կան ու լինելու են հրահանգիչներ, սցենարիստներ, գորշ կարդինալներ, որ ստվերում մնալով՝ դասավորում են զինվորիկներին՝ ժողովրդից կուսակցություններ: Իսկ եթե այդպես չէ, եթե ինչ-որ մեկը պոկվում է, ուրեմն դա ևս սցենարի մաս է: Եվ դա հենց այն է, ինչ պետք է այդ հրահանգիչներին, որ եթե ոչինչ էլ չեն անում, եղածը վերագրվի իրենց՝ դա էլ իրենց բրենդն է, որ շարունակվում է ճշմարտության ու ստի, իրականության ու զրպարտության միախառնումով:
Որ «Ժառանգությունը» այլևս անելիք չունի քաղաքական դաշտում, 2013-ից պարզ էր՝ սարերի քամին եկավ ու քանդեց կուսակցությունը, վերջինը հեռացավ Զարուհի Փոստանջյանը: Հիմա այլևս մնացել է քննադատել ուրիշներին, որ կան:

Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ
Հ.Գ. ՕՐՕ-ն հայտարարում է, որ զենքերը վայր չի դնում, պայքարը շարունակում է:
Հաջողություն, բայց ցանկացած գործում նպատակ է պետք, ոչ թե սեփական սխալները ուրիշների ուսերին բարդել ու սուլելով ման գալ՝ մինչև հերթական հրահանգ: Առավել ևս պետք չէ ստել: Համենայն դեպս՝ տարօրինակ է, որ Հովսեփ Խուրշուդյանը հիշում է, որ ԲՀԿ-ն դեմ է եղել Սահմանադրության փոփոխությանը, բայց չի հիշում, թե ԲՀԿ-ն քանի անգամ է տեսակետ փոխել, և հիշում է, որ Արամ Սարգսյանը կողմ է եղել Սահմանադրության փոփոխությանը, երբ նա միշտ է ասել, որ դեմ է: Ցավալի է, որ իբրև նախարարներ պետության կյանքում որոշումներ ընդունած մարդիկ հայտնվել են մի վիճակում, երբ նախկին նախագահը իրենց պահում է պահեստայինի կարգավիճակում՝ իրեն անհրաժեշտ պահին նրանց միջոցով ապակայունացման քայլերի համար, որոնք կկոչվեն պայքար ժողովուրդների իրավունքների համար: Ցավալի է ու անարժան:

Հեղինակի նյութեր

• Հայաստանը Ծապլվարը չէ
• 2021. Աշխարհի ամենահզոր 5 բանակները
• Վրացական փոխատեղում՝ ի՞նչ սպասել Ղարիբաշվիլիի կառավարությունից
• Իրանը նորից մերձավորարևելյան խաղի կենտրոնում է
• Անգելա Մերկելի ելույթը Մյունխենի Անվտանգության հարցերով համաժողովում
• Ջո Բայդենի ելութը Անվտանգության հարցերով 2021-ի Մյունխենի վիրտուալ կոնֆերանսում
• Իրանը դառնում է ԵԱՏՄ անդամ, հաջորդը Ադրբեջանն է
• Վրաստանը քաոսի և հեղափոխության միջև
• Պատմական մանիպուլյացիա՝ ինչպես միշտ
• Երեք ամիս անց՝ ինչ են վճռել Ադրբեջանը, Հայաստանը և Ռուսաստանը
• Ինչո՞ւ է Բաքուն համաձայնել աշխատել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի հետ
• Սերժ Սարգսյան՝ անցյալի մասին ներկայի կտրվածքով
• Հայաստանը դիտարկում է Թուրքիայի հետ սահմանի բացման հնարավորությունը
• Փարիզը հակաթուրքական դաշինք է կազմում
• Ինչի՞ց է մահացել Չինգիզխանը իրականում
• Հերիք է Ցիցերոն խաղանք
• Մարտական դրոններ՝ ապագայի պատերազմը
• Էրդողանի մտրակն ու քաղցրաբլիթը Բայդենի համար
• 2050. Ինչ կա-չկա աշխարհում
• Երբ Երևանում կբացվի Թուրքիայի դեսպանատուն

Մեկնաբանություններ